Vakantie Hongarije 2008

De laatste dag in het oosten van Hongarije hebben we een rondrit langs een aantal plaatsen in de regio gemaakt. Als eerste zijn we naar Nyíregyháza gegaan waar we het Kossuthplein en het stadhuis Városháza hebben bekeken. We wilden ook nog de Grieks Katholieke kerk bekijken, maar helaas was na de deur een hek met glas dat gesloten was, dus we konden niet echt naar binnen. Vanaf Nyíregyháza zijn we naar Máriapócs gereden. De weg daarheen gaat door een bos, opeens zagen we langs de weg een vrouw staan, even later zagen we er nog één uit het bos komen en even verder liep er weer één langs de weg. We hadden het idee dat het hier om zogenaamde boshoeren gaat. In Máriapócs zag men in de Grieks Katholieke kerk in 1696 tranen op een icoon van de Maagd Maria. Daarop ging het icoon naar de St. Stephanskerk in Wenen en kwam in de kerk in Máriapócs een kopie te hangen. Ook deze kopie heeft 2 maal gehuild, in 1715 en 1905. Daarop werd Máriapócs een bedevaartsoord waar jaarlijks een miljoen katholieken naar toe gaan. De kerk is schitterend van binnen en het icoon is duidelijk aanwezig. Ook in een aantal van de gebrandschilderde ramen is het icoon afgebeeld. De volgende halte op onze rondrit was Nyírbátor. Deze plaats wordt in verband gebracht met de wrede familie Báthony die er in de middeleeuwen de scepter zwaaide. Behalve dat ze er een spoor van moord en doodslag achterlieten lieten ze er ook twee kerken bouwen waaronder de in 1480 gebouwde katholieke kerk. Deze is echter in 1587 door rondtrekkende Roemeense Walachen op één van hun rooftochten zwaar beschadigd. Pas in 1720 is de kerk weer gerestaureerd. Aan deze kerk hebben we een bezoek gebracht en de fraaie houten altaren bekeken. De tweede kerk, de calvinistische kerk hebben we niet bekeken. Onze volgende stop deze rondreis was het plaatsje Szatmárcseke aan de grens met Oekraïne. In deze plaats is een unieke begraafplaats te vinden waar ongeveer 2 meter hoge, op boten lijkende, grafzerken staan. Vermoedelijk een overblijfsel van de oude Fins-Oegrische gewoonten om doden in boten te begraven. Op deze begraafplaats is ook het graf van de dichter Ferenc Kölcsey (1790-1838) te vinden, deze dichter woonde in Szatmárcseke en is de maker van het Hongaarse volkslied. Overigens bleek later dat het kerkhof met de bootvormige zerken toch niet zo uniek was. Ook de begraafplaats van 'onze' woonplaats Hajdúböszörmény bleek dergelijke zerken te hebben. In het plaatsje Türistvandi, niet ver van Szatmárcseke, hebben we de watermolen bekeken. Deze werd vroeger gebruikt voor het malen van graan. De molenaar maakte ons duidelijk dat hij binnen 10 minuten de molen zou laten draaien, daar hebben we dus even op gewacht zodat we één en ander nog in werking konden zien binnen. Dat was op zich wel interresant om ze zien. Na dit bezoek zijn we weer terug gereden naar onze camping omdat we Ciska nog even wilden laten zwemmen. Maar de terugreis duurde langer dan verwacht dus uiteindelijk konden we maar een kwartier zwemmen voor het zwembad sloot.

De volgende zijn we vroeg omdat we nog een lange reis voor de boeg hebben. Na het ontbijt zijn we om kwart over 10 vertrokken. In tegenstelling tot de vorige dagen was het deze dag een stuk koeler. De thermometer in de auto kwam de hele reis amper boven de 20 graden uit. Via de M35 en de M3 zijn we eerst naar Boedapest gereden. Volgens de kaart zouden we met de M0, de rondweg rond Boedapest, vanuit het oosten om de stad naar het zuiden moeten kunnen gaan naar de 6. Maar deze aansluiting bestaat nog niet en we hebben wat rond gereden voor we dit hadden uitgevonden. Er wordt rond de stad nog volop aan de diverse snelwegen gebouwd. Uiteindelijk moesten we dus opnieuw dwars door de stad heen om aan de zuidkant te komen en dat heeft anderhalf uur gekost. Het was erg druk en verschrikkelijk veel stoplichten. Daarna hadden we nog het deel van de M6 dat al klaar was en vervolgens verder over lokale wegen. Precies om 6 uur kwamen we bij de camping Azúr Lepke in Görgeteg aan. We werden hartelijk verwelkomd door Jose die ons onze gastenkamer liet zien en een rondleiding over de kleine camping gaf. De camping was dit jaar (2008) voor het eerst open, maar het lijkt nu (2023) niet meer te bestaan. Onder het genot van een bak koffie heeft ze ons het één en ander over de omgeving verteld en wat we de komende dagen allemaal zouden kunnen gaan doen. Ciska heeft nog een tijd met Irene, de andere gastvrouw, doorgebracht in de speelruimte met de sjoelbak, ping-pong tafel en het voetbal spel. Ook hebben ze nog samen gebatmintond. Irene was direct al helemaal weg van Ciska en Ciska ook van haar.

De volgende dag zijn we naar Nagyatád gegaan, een plaats niet ver van Görgeteg. Bij de Tourist Info wat info over de plaats en de omgeving opgehaald. Naar aanleiding van deze informatie hebben we een korte wandeling door Nagyatád gemaakt. Bij een bakker hebben we wat broodjes gekocht voor de lunch om op te eten bij onze volgende stop. Dat was waar Nagyatád bekend om is, namelijk zijn beeldenpark dat even buiten de stad ligt.

Daar aangekomen hebben we de auto in de schaduw geparkeerd en werden we direct door een kunstenaar van het plaatselijke houtsnijderscollectief begroet. Dit collectief heeft het beeldenpark opgezet om dit ambacht in stand te houden. De kunstenaar gaf ons een korte rondleiding door het expositie gebouw en langs een aantal beelden in het park. In het park staan 64 houten beelden, van hele kleine tot hele grote. Omdat de beelden worden beschouwd als levende voorwerpen mogen ze worden aangeraakt en mogen kinderen er zelfs op klimmen. Na de korte rondeleiding hebben we onze broodjes gegeten en hebben we zelf nog door het uitgebreide park gewandeld.

Na deze boeiende tuin zijn we naar het Petesmalom otterpark gegaan. Via een zandweg waar we nog hertjes zagen kwamen we bij het park. De dame daar sprak alleen Hongaars en met moeite kon ze ons het één en ander vertellen. In dit park zijn naast de Europese otter ook diverse vogel- en vissoorten te zien, alsmede diverse kikkers. De dame liep eerst een stukje met ons mee naar een plas water waar twee otters zitten. Ze had een paar visjes bij zich en nadat ze de otters had geroepen liet één van hen zich zien. Nadat ze hem een visje had toegeworpen was hij echter al weer snel onder water verdwenen. Daarna wees ze ons nog de kooi waarin een aantal ooievaars zaten. Die hebben we echter al zoveel gezien deze vakantie dat het niet echt boeiend meer is, behalve dan dat er naast twee witte ooievaars ook een zwarte ooievaar zit. Vervolgens hebben we een wandeling langs de diverse meertjes in het park gemaakt om de overige dieren te bewonderen. Maar vogels zijn er in dit jaargetijde niet zo veel en zo midden op een warme dag laten ze zich ook niet zo snel zien. Veel vogels hebben we dus niet gezien. Na hier meer dan een uur te hebben gewandeld zijn we weer terug gegaan naar de camping. 's Avonds zijn we op aanraden van Jose bij een restaurant in Nagyatád gaan eten.